خبرگزاری حوزه | «اعتماد»، کلیدواژه ای است که بسیاری از طلاب جدیدالورود، با این کلیدواژه وارد حوزه می شوند؛ چراکه حوزه را مرکزی دینی می دانند که ناخواسته کلمه «اعتماد» را هم با خود یدک می کشد؛ چون وقتی سخن از «دین» به میان می آید، بسیاری از مباحث همچون «اعتماد» را هم با خود به دنبال دارد.

اما وقتی کلمه «اعتماد» به میان آمد، این طلبه جدیدالورود و یا حتی خانواده او با این پیش‌فرض که تمام برنامه های حوزه، دقیق است و بهترین و مورد نیازترین سرفصل ها در آن آموزش داده می شود، وارد این فضا شده و به تمام برنامه های حوزه «اعتماد» می کنند.

حال سوال اینجاست چه مقدار می توان به برنامه های حوزه «اعتماد» کرد؟

آیا طلبه ای که وارد حوزه می شود، فقط باید در قالب مباحث آموزشی تعریف شده برای خود برنامه ریزی کند یا باید در کنار آن، برنامه ریزی جدیدی هم داشته باشد؟

تجربه نشان داده که طلاب عزیز باید در کنار پایبندی به برنامه های آموزشی حوزه، مطابق با ظرفیت، توانمندی و استعداد خود نیز قدم برداشته و برای توانمندی در رشته ها و مهارت های گوناگون، برای خود هدف گذاری نموده و برنامه ریزی کنند.

یکی از حلقه های کم رنگ در حوزه، وجود مشاور خوب در کنار طلاب است تا بتوانند با کمک مشاور، برای آینده خود برنامه ریزی نمایند.

اگر مشاوری خوب و کاربلد در کنار طلاب قرار گیرد و بر اساس ظرفیت، توانمندی و استعداد آنان، به آنها برنامه بدهد، یقینا حوزه ای قوی تر، پویاتر و فعال تر خواهیم داشت که حضوری ملموس تر و کاربردی تر در سطح جامعه خواهد داشت.

اگر طلبه بر اساس استعداد و توانمندی خود پیش برود، به نظر می آید برای آینده خود نیز دغدغه زیادی نخواهد داشت؛ چراکه مطابق با توانمندی های خود پیش رفته و سریعتر به هدف خود خواهد رسید؛ برخلاف بخشی از طلاب که متأسفانه نتوانسته اند مطابق با استعدادهای درونی، خود را پرورش دهند و امروز سردرگم و کلافه اند.

البته در کنار تحصیل مناسب و مطابق با استعداد و توانمندی، تقویت معنویت نیز از لوازم ضروری یک طلبه است که بتواند از ظرفیت معنوی خود برای پیشبرد مباحث علمی و مادی خود بهره برده و به وظایف طلبگی خود در قبال جامعه عمل نماید.     

محمد عربی